برای تولید علم دینی نیاز به قواعد اصولی زیادی است که برخی از آن در علم اصول موجود اصلا مورد بحث قرار نمی‌گیرد و برخی ناقص و پراکنده بحث می‌شود. در نتیجه یکی از ضرورت ها بازسازی و تدوین قواعد اصولی مورد نیاز در تولید علم دینی است.

اگر مبانی اصولی تولید علم دینی منقح نگشته باشد علم تولید از حجیت کافی برخوردار نخواهد بود و نیز در استنباط آن محققان به مشکل و تحیر برخورد می‌کنند. لذا ضروری است که این مبانی بازخوانی شده و موارد نقص‌ آن اصلاح و بازتولید شود.

مقاله چیستی و چرایی اصول فقه تمدنی برای تولید علم دینی با قلم شیخ محمد حسن وکیلی و سید شهاب الدین دعایی در این زمینه به رشتۀ تحریر درآمده است.

 چکیده این مقاله به شرح ذیل می باشد:

حرکت به سمت فقه تمدن ساز و تولید علم دینی مطلوب که در کنار رویکرد تعذیری، از رویکرد تربیتی نیز برخوردار بوده و علاوه بر رعایت جوانب مربوط به بایدها و نبایدهای الزامی، در کشف هست ها و نیست ها یا حقائق تکوینی نیز فعال باشد، اقتضا می کند خود را در ضوابط حجیت محور دانش اصول فقه محدود نکرده و از تمام ظرفیت موجود در متون دینی جهت کشف مصالح واقعیه استفاده نماییم.

حال باید دید با پذیرش این رویکرد جدید، چه تغییر یا تحولی در دامنه منابع استنباطی رخ خواهد داد؟ به عبارت دیگر: فقیهی که در این زمین جدید فعالیت می کند، عملا ملزم به ملاحظه و احیاء کدام یک از منابع از کار افتاده در فقه رایج خواهد شد؟ در این مقاله از عرصه های گوناگون توسعه در منابط استنباط در اصول فقه تمدنی بحث خواهیم کرد.